حسین تصميم گرفت کانون خیریه دانشگاه علامه را به دشتیاری آورد . وقتی عمق محرومیت را دید موسسه خیریهدست یاری به دشتیاری را بنیان نهاد تا محرومیت را از محروم ترین منطقه ایران بزداید. دشتیاری خانه دوم او شد .نمی توان درد و رنج هموطنان را دید و در پایتخت با دولتمردانی نشست که محرومیت و فقر بخشي از ايران را درک نمی کنند؟!
حسین، مدیر عامل و موسس موسسه خیریه دست یاری به دشت یاری گرچه هوتگ و بی ابی و فقر و محروميت گسترده در منطقه را دیده بود، کار را از بهبود کیفیت آموزشی شروع نمود توسعه را فقط در اموزش می دید، خیرین زیادی را با محرومیت دشتیاری آشنا ساخت تا دست یاری به سوی حداقل کودکان این سرزمین دراز کنند. آرزو داشت تا رفع محرومیت از ٣٣٨ مدرسه و ٣٠٠٠٠دانش آموز دشتیاری دست از تلاش بر ندارد. برای این هدف بزرگ هم كمك ٤ اسکناس ٥٠٠٠٠ریالی علی اصغر در پاتوق معتادان چابهار می توانست مهم باشد و هم کمک منطقه آزاد و خیرین ديگر استانها و هم مشارکت مردم بومی تحت عنوان مهر آئین ، هم در قاب تلویزیون در برنامه شب های فیروزه ایی از محرومیت دشتیاری گفت و هم در همایش هاسب و ... .
در پایتخت و شاید برخوردارترین منطقه کودکی تازه چشم به جهان گشوده به نام علی چشم به راه انسانی که انسانیت را در امور خیر می دید بود و در دشتیاری محروم ترین منطقه ٣٠٠٠٠ دانش آموز امید داشتند تا موسسه دست یاری به دشتياري یاریگر آنان باشد.
امروز حسین علیمرادی در یک حادثه رانندگی در دشتیاری آسمانی شد و علی در تهران و صدها کودک در دشتیاری و همه انسانهاي نيكوكار را عزادار نمود، تقدیر بر آن بود که روح بهشتی او در سرزمینی پرواز کند که محرومیت آن او را اسير خود كرده بود.
امروز روح حسین علیمرادی پیش کودکان دشتیاری ماند و جسم بی جانش به سوی کودک خردسالش علی به تهران رفت .
حسین علیمرادی رفت ولی خاطرات حدود پنج سال فعالیت خیریه و انساندوستانه او در یاد و خاطر نه تنها مردم دشتیاری، بلکه همه مردم استان سیستان وبلوچستان خواهد ماند.
انسانی نیکوکار از دشتیاری برای همیشه رفت، ولی گویا محرومیت از دشتیاری و بلوچستان رفتنی نیست و نیازمند دست یاری برای بهبود کیفیت آموزشی و مدرسه سازی است.
اميد است كودكان سرزمينم درس انسانيت و نيكوكاري را از زندگي حسين عليمرادی در كتابهاي درسي بياموزند.
کریم بخش کردی تمندانی/٨ آذر٩٨
